Fotografia obnażona. Mistrzowskie sesje aktu Radosław Brzozowski

Recenzje książki: Fotografia obnażona. Mistrzowskie sesje aktu (8) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: DużeKa REDnacz, 2010-11-09

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Poniżej prezentujemy wywiad z Radosławem Brzozowskim, przeprowadzony na okazję 14. Targów Książki w Krakowie i wydania, nakładem Wydawnictwa Helion, książki "Fotografia obnażona. Mistrzowskie sesje aktu". Co lub kto Pana podkusił, żeby w wieku lat 13-tu złapać aparat Zenit do ręki i rozpocząć przygodę z fotografią? Szczerze to chyba wrodzona niechęć do sprzętu, który nie działa. Tata kupił ten aparat, ale nie bardzo potrafił go obsłużyć, a ja nie lubię sprzętu, który nie działa. Bardzo szybko okazało się, że robienie zdjęć to świetna zabawa i tak oto kolejne Zenity stały się niemal najlepszymi przyjaciółmi. W chwili obecnej ma Pan zapewne całą baterię aparatów i obiektywów, ale który z tych, jakie przewinęły się przez Pana ręce wzpomina Pan z największą czułością lub rozrzewnieniem? Aparat to tylko narzędzie do zapisywania obrazu. Jeden robi to trochę lepiej, inny trochę gorzej, ale jeśli dobrze poznać humory posiadanego aparatu, prawie każdym da się zrobić dobre zdjęcia. Tak naprawdę nigdy nie zwracałem przesadnej uwagi na sprzęt. Jeśli pyta Pan o sympatię to najsilniej wrył mi się w pamięć Zenit, który dostałem na 18te urodziny (w połączeniu z niemieckimi obiektywami robił całkiem dobre zdjęcia), bo z niego korzystałem najdłużej i Minolta, którą nie zdążyłem się nacieszyć zanim wpadła w ręce złodzieja. Trójmiejska Szkoła Fotografii - był Pan aż tak nabuzowany chęcią działania i chciał w sposób użyteczny wykorzystać nagromadzoną energię, czy raczej na chłodno uznał Pan, że brakuje tego typu placówki w Polsce? Na spożytkowanie posiadanej energii zawsze znajdowałem mnóstwo sposobów i można powiedzieć, TSF był jednym z nich. Szczególnie, że powoli zaczynałem dochodzić do wniosku, że czas na zmianę dotychczasowego zawodu. Przede wszystkim jednak uważałem, że w trójmieście, bo tu zaczęliśmy działalność, brakowało dobrej szkoły fotografii. Ponieważ od blisko dwudziestu lat jestem nauczycielem, połączenie pasji do fotografii z doświadczeniem dydaktycznym wydawało się czymś naturalnym. Kolejnym krokiem było znalezienie naprawdę dobrej klasy współpracowników i sukces TSF był murowany. Potwierdza to z resztą fakt, że w tym roku otworzyliśmy filię naszej placówki w Bydgoszczy. Czy naukę i kontakt z żywym człowiekiem można jakoś porównać do próby nauki za pośrednictwem książek? Na pewno można, ale porównanie takie skupi uwagę przede wszystkim na różnicach. W szkolnictwie dużo mówi się na temat zanikającego kontaktu z mistrzem, magicznej relacji pomiędzy uczniem a mistrzem właśnie i to są kluczowe elementy dla rozwoju większości z nas. W szkolnictwie artystycznym dyskusja na temat tworzonych przez uczniów prac, sugestie wykładowcy i jego krytyka mają znaczenie kluczowe. W porównaniu z nauką w szkole książka to podręcznik; użyteczna pomoc dydaktyczna, czasami ′ściągawka′ podpowiadająca rozwiązania, ale na pewno nie substytut dla pracy z wykładowcą. Dla osoby chodzącej do szkoły książka jest przydatna, ale częstokroć nie jest ona niezbędna. Niestety nie wszyscy mają możliwość uczęszczania do szkoły i nie mówię tu tylko o nauce fotografii. Czasami nie pozwalają na to obowiązki zawodowe, czasami sytuacja finansowa, a czasami zwyczajnie w miejscu, w którym mieszkamy nie ma odpowiedniej szkoły. W przypadku nauki fotografii sytuację komplikuje fakt, że szkół fotografii jest bardzo niewiele, a jeszcze mniej dobrych. Dla wszystkich, którzy do szkoły pójść nie mogą książka okazuje się nieoceniona. Nauka z samym podręcznikiem jest o wiele trudniejsza, wymaga więcej samozaparcia i prawdopodobnie nie okaże się równie skuteczna jak praca pod okiem Mistrza, ale też może przynieść dobre rezultaty. Przejdźmy do Pana ostatniej książki „Fotografia obnażona. Mistrzowskie sesje aktu”. Czemu akurat akt, a nie na przykład fotografowanie przyrody? Wrzuca Pan swego czytelnika od razu na głęboką wodę, bo choć po drodze znaleźć można całą litanię porad, to przyznać Pan musi, że to nie najłatwiejszy kawałek chleba. Tu bardzo łatwo, szczególnie młodym adeptom fotografowania, przekroczyć granicę pewnej przyzwoitości. Pańskie ostatnie zdanie stanowi tu chyba odpowiedź. Bardzo łatwo jest przekroczyć granicę więc porady i podpowiedzi są tym ważniejsze. Ponadto na akcie cały czas tworzy swego rodzaju odium; niechętnie pokazuje się wystawy o tej tematyce, wydawcy ostrożnie podchodzą do publikowania książek. Wystarczy wejść do Empiku czy innej księgarni, a znajdziemy tam mnóstwo albumów poświęconych właśnie fotografii przyrodniczej, zdjęciom architektury, ale poza rewelacyjnymi albumami Wacława Wantucha nie znajdziemy publikacji poświęconych dobremu aktowi. Ciężko się dziwić, że nasze pojęcie o fotografii aktu jest niejednokrotnie kształtowane przez pisemka, których okładki trzeba zakrywać przed położeniem na ladzie. Podobnie rzecz ma się z podręcznikami; wystarczy przejrzeć ofertę tak dużego wydawnictwa jak Helion; mamy podręczniki poświęcone różnym zagadnieniom związanym z fotografią, ale niemal za każdym razem są one omawiane na przykładzie przyrody czy portretu. Czy trudno jakąś sumę życiowych doświadczeń zamknąć na 192 stronach książki? Czy to wiedza pełna, czy może wymaga uzupełnienia, które wkrótce - w postaci kolejnego tytułu - pojawi się na księgarskich półkach? Nigdy nie próbowałem umieszczać w książce sumy doświadczeń życiowych. Zaznaczam to z resztą we wstępie. Fotografia jako taka czy nawet fotografia aktu to tematy zbyt obszerne by wyczerpać, czy próbować wyczerpać je w jednej książce. Myślę z resztą, że jest to zadanie dla krytyków fotografii, a nie dla fotografów. Fotografia Obnażona to tak naprawdę wstęp do tematu, wprowadzenie do studyjnej fotografii aktu i taki był jej cel od początku. Natomiast o to, czy pojawi się kolejny tytuł poświęcony tematyce aktu czy fotografii studyjnej proszę zapytać wydawcę. Jak ważny w pracy z modelką / modelem jest sprzęt, jak oświetlenie, jak wreszcie jakość wzajemnej relacji. Czy można to zamknąć w jakiś wartościach procentowych udanej sesji? W książce bardzo starałem się podkreślać, że sprzęt ma znaczeniem drugo-, a nawet trzeciorzędne. Pamiętam jak kiedyś jeden z młodych fotografów stwierdził, że gdyby miał taki aparat jak ja to też robiłby takie zdjęcia. W czasie rozmowy okazało się, że korzystamy z tego samego modelu aparatu. Bardzo ważne jest dobre zrozumienie światła (w końcu fotografia to malowanie światłem), dobra nad nim kontrola. Wielkie znaczenie ma tak zwane ′oko′, umiejętność dostrzeżenia dobrego zdjęcia przed naciśnięciem spustu migawki czy stworzenia go poprzez odpowiednie ułożenie ciała modelki i oświetlenia. Tak samo z resztą jest w przypadku wszelkich rodzajów fotografii. Natomiast w fotografii aktu absolutnie najważniejsze jest zaufanie i dobra relacja z modelem czy modelką, dobra atmosfera w studio. Jest to niezbędne w każdej sytuacji, gdy fotografujemy ludzi, natomiast w akcie nabiera szczególnego znaczenia, ponieważ wymaga on największej dozy zaufania. Modelka nie tylko jest odarta z ochronnej warstwy ubrania, ale również musi ufać, że fotograf korzystnie pokaże jej nagość, że zdjęcia będą ładne i gustowne, i że nie podkreślą tych elementów jej ciała, z którymi wiążą się kompleksy, a tych wszyscy mamy pod dostatkiem. Jest Pan tłumaczem książek fachowych o Photoshopie. Jak bardzo znajomość tego programu pomaga w pracy fotografa? Jaki jest Pana stosunek do bezczelnego wręcz poprawiania urody i retuszowania mankamentów gwiazd, gwiazdeczek i celebrytów? Bardzo obszerny temat. Znajomość Photoshopa oczywiście bardzo się przydaje, chociaż staram się go używać oszczędnie. Nie lubię, gdy Photoshop stanowi sposób na ratowanie nieudanych zdjęć, natomiast uważam go za wspaniałe narzędzie do wzmacniania działania zdjęć znakomitych. Moim celem, nie zawsze możliwym do osiągnięcia, jest tworzenie zdjęć, które mógłbym powtórzyć aparatem analogowym i ograniczenie edycji do takich samych działań, jakie można wykonać w ciemni. Myślę z resztą, że fakt, iż przygodę z fotografią zacząłem w ciemni i nadal z przyjemnością do niej wchodzę, ma co najmniej równie duży wpływ na moją fotografię jak znajomość Photoshopa. Jeśli natomiast chodzi o poprawianie mankamentów urody, do pewnego stopnia robiliśmy to zawsze, chociaż ogół odbiorców naszych zdjęć nie miał tego świadomości. Na negatywie też dokonywano retuszu, ogromny wpływ na wygląd postaci ma i zawsze miało oświetlenie, makijaż, umiejętnie dobrany strój czy fryzura. Wystarczy porównać zdjęcia M. Monroe jakie znamy z gazet czy plakatów z tymi wykonanymi po sesji. Natomiast to, co widzimy obecnie w gazetach często przekracza wszelkie granice dobrego smaku. Przecież większość z tych drastycznie przeszopowanych zdjęć jest zwyczajnie brzydka? Ma Pan swoje ulubione modelki, modeli, czy może wychodzi Pan z założenia, że najlepsza sesja dopiero przed Panem? Nie sądzę bym potrafił wskazać jedną czy dwie ulubione modelki. Z niemal wszystkimi dziewczynami pracowało mi się świetnie, a sesje stanowiły okazję do poznania wielu niesamowitych osób. Z wieloma modelkami udało mi się z resztą współpracować kilkukrotnie, z innymi mam w planach kolejne sesje, jak chociażby z Kasią, której zdjęcie widnieje na okładce książki. Natomiast mam nadzieję, że najlepsza sesja jeszcze przede mną.

2. Recenzja: Digital Foto Video 2011-01-02

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Fotografowanie aktów jest uważane za sztukę trudną - i słusznie. Przecież nie dość, że trzeba zapanować nad światłem i kadrem, jak przy normalnym portrecie, to jeszcze wchodzimy w dziedzinę delikatną, gdzie każdy drobiazg może się okazać koszmarnym błędem. Radosław Brzozowski postanowił ułatwić początkującym wejście w tę trudną dziedzinę. Ewa Prus Dla osób, które chciałyby zacząć fotografować w studio, ale nie wiedzą jak się do tego zabrać, ta książka będzie bardzo przydatna - nawet jeśli nie przymierzają się do aktów, a tylko do fotografowania portretów czy nawet spokojnej, martwej natury. Zdjęcia w książce to akty (z pewnymi zabawnymi wyjątkami), ale wyjaśnienia dotyczące światła i studia są natury ogólniejszej. Lekcja numer 1: Nie bój się Żeby od razu ośmielić początkującego czytelnika, książka zaczyna się od obalania powszechnie powtarzanych mitów dotyczących fotografii aktu oraz od porad dotyczących współpracy z modelką. Nie chodzi tu (na razie) o pozowanie, a raczej o to, jak się dogadywać, jak zachowywać, na co zwracać uwagę i jak przygotować ją, siebie i studio do sesji. Na koniec tej części kilka stron poświęcono na rozwiązanie problemu osób, które nigdy nie ustawiały świateł studyjnych. Nauka oświetlania postaci na przykładzie lalki barbie (to właśnie te zabawne wyjątki) i lampki-czołówki nie wymaga specjalnych nakładów, a jest równie skuteczna co uczenie się na „dużych” portretach. Wystarczy potem tylko zmienić skalę i sceny, i świateł. Lekcja numer 2: Czym by tu...? Skoro już wiemy na czym rzecz polega, pora przejść do następnych rozdziałów. A dotyczą one niezbędnego sprzętu i studia. Okazuje się, że studiem może się stać dowolne pomieszczenie, byle tylko zapewniało wystarczającą prywatność, a lampy wcale nie muszą być drogie, żeby wystarczały do stworzenia interesującego oświetlenia. To pocieszająca wiadomość; byłoby wprawdzie lepiej, żeby rodzaje i marki lamp zostały omówione bardziej konkretnie, ale i z tego co jest da się wyciągnąć wystarczająco dużo wniosków praktycznych. No to pstryk! I pstryk, i pstryk, i tak na wielu stronach - autor przedstawia bowiem efekty działania różnych (i różnie ustawianych!) modyfikatorów światła. Wszystko na tej samej modelce i w tej samej (a przynajmniej bardzo podobnej) pozie. Warto przeanalizować z nim układy świateł i cieni - czytelne schematy oświetlenia pokazane przy każdym zdjęciu, również w następnych częściach książki, bardzo to ułatwiają. Po tym wstępnym pokazie działania światła, pora na zagadnienia bardziej zaawansowane: różne pozy, style, akcesoria, zamysły artystyczne, dodatkowe lampy... Jest się czego uczyć. I jest się czemu przyglądać; choć autor uprzedza, że nie należy traktować tej książki jak albumu, fotografie są w większości bardzo ładne. Szczególnie te utrzymane w stylu Wacława Wantucha. Przede wszystkim mają jednak walor edukacyjny. I co potem? Gdy już napstrykamy, przeważnie trzeba to jeszcze jakoś wyedytować. Ostatni, dość krótki rozdział dotyczy edycji, dokonywanej zwykle na zdjęciach aktów. Jasność, kontrast, kolor, retusz skóry, czyszczenie tła - wszystko to omówiono zwięźle, acz dokładnie, na przykładzie Photoshopa CS3. I tu dochodzimy do wady książki: przygotowując zdjęcia do druku, autor chyba nie zawsze pamiętał o swoich własnych poradach. Tak więc na niektórych zdjęciach widzimy rozstępy, pryszcze czy zbędne fałdy - które oczywiście w naturze występują, ale i tak nie powinny pozostać na fotografiach. To jednak mała wada i jeśli tylko czytelnik będzie pamiętał, że retusz powinien dotyczyć nie tylko pryszczy na plecach, ale też tych na czole, wszystko będzie OK. Czyta się Na koniec warto zauważyć, że książka jest bardzo dobrze napisana. Lekko, ale bez dowcipasów, czyta się bardzo dobrze - i to mimo dość technicznej miejscami tematyki. Szata graficzna również jest bez zarzutu. Zdjęcia ilustrują to, co powinny, a schematy scen są bardzo pomocne. Wszystko to sprawia, że Fotografię obnażoną można polecić jako pierwszy podręcznik każdemu, kto wchodzi w świat studia fotograficznego - nawet, jeśli zamierza tam robić zwykłe, ubrane portrety.

3. Recenzja: fotodoradca.pl Michał Ludowicz, 2010-11-24

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Kolejną książką jakiej przyjrzeliśmy się bliżej to publikacja o intrygującym tytule: „Fotografia Obnażona - Mistrzowskie sesje aktu” Nie trudno się domyślić, że jest to pozycja poświęcona fotografii aktu. Twórcą publikacji jest Radosław Brzozowski - fotograf z wieloletnim doświadczeniem oraz dyrektor Trójmiejskiej Szkoły Fotografii. Książka jest bardzo ładnie wydana dużo zdjęć, dobry papier i jakość druku. Podobnie jak w przypadku fotografii ślubnej, autor skupia się na opisie technik oraz akcesoriów, jakie wykorzystał do poszczególnych ujęć. Dzięki temu nawet początkujący amator zrozumie i będzie mógł rozpocząć przygodę z tą specyficzną dziedziną sztuki, jaką niewątpliwie jest fotografia aktu. Książka jest bardzo przejrzysta i posiada łatwy do przyswojenia układ, który prezentuje się następująco. Na danej stronie znajduj się ujęcie modelki w danej kompozycji, a następnie w dolnej części lub z boku przedstawiony jest schematyczny układ oświetlenia, jaki był wykorzystany w danym ujęciu oraz krótki komentarz od autora. Dzięki temu w sposób bardzo prosty i przejrzysty zostają dostarczone informacji na temat modulacji ciała modelki, oświetlenia danej kompozycji oraz charakteru zdjęcia. W fotografii aktu najistotniejsze jest światło i to w zależności jak będzie ono padać, pod jakim kątem, z jakim natężeniem, czy będzie rozproszone, czy skupione, uzyskamy różne efekty. Właśnie te różne efekty są przedstawione na łamach tej publikacji, która bardzo dobrze pokazuje, jak światło zmienia daną kompozycję, jej charakter i nastrój. Jak już wcześniej wspomniałem autor porusza nie tylko tematykę samej techniki fotografii lecz również pokazuje i omawia akcesoria, jakie stosował podczas poszczególnych ujęć. Skupia się on szczególnie na dodatkach oświetleniowych, takich jak lampy, czy nasadki efektowe, omawiając zastosowanie i pokazując istotę prawidłowego ich zastosowania. Trzeba przyznać, że komentarze autora nie są zbyt obszerne, czasami chciałoby się prosić o więcej, o bardziej szczegółowe opisanie danej sytuacji. Podsumowując „Fotografia obnażona” to pozycja, która przypadnie do gustu wszystkim tym, którzy są pasjonatami fotografii aktu lub dopiero pragną rozpocząć przygodę z tego typu fotografią artystyczną. Zdecydowanie mogę stwierdzić, że książka jest warta uwagi tych osób, ponieważ zawiera wiele ciekawych informacji, a sposób w jaki jest napisana pozwala na przyjemną lekturę i z pewnością nikogo nie zmęczy.

4. Recenzja: Computer Arts 2010-11-01

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Dowiedz się, jak stworzyć profesjonalne studio fotograficzne. Opanuj światło, wykorzystaj opcje, które daje Twój sprzęt, i osiągaj zamierzone efekty. W książce "Fotografia obnażona. Mistrzowskie sesje aktu" znajdziesz informacje na temat: sesji (przygotowanie odpowiednich warunków, aspekty techniczne, współpraca z modelką), sprzętu (statyw, teleobiektyw, blenda, sprzęt oświetleniowy, tła, meble, kosmetyki i dodatki), światła i możliwości manipulowania cieniem (praca z jedną lub kilkoma lampami i końcówkami modelującymi światło), oraz efektów specjalnych (zmiana kontrastu, korekty, konwersja do obrazu czarno-białego, tonowanie i wyostrzanie zdjęcia).

5. Recenzja: IDG Poland S.A. JAKUB KUCHNIO, 2010-11-09

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   "Fotografia obnażona: mistrzowskie sesje aktu" to książka adresowana zarówno do początkujących jak i profesjonalnych fotografów chcących tworzyć dość szczególne i niezwykle klimatyczne zdjęcia, jakimi są akty kobiece. Radosław Brzozowski, autor tego poradnika, wyjaśnia nam wiele mniej oraz bardziej skomplikowanych zagadnień związanych z tą sztuką. "Fotografia obnażona: mistrzowskie sesje aktu" rozpoczyna się od dobrze zorganizowanego wstępu, w którym autor opisuje podstawy doboru sprzętu fotograficznego oraz wyposażenia studia. Tekst w tym rozdziale przybiera formę dementowania kilku mitów, jakie narosły przez lata w świecie fotografów - amatorów. Dobrym pomysłem wydaje się być również zamieszczenie kilku prostych rad odnoszących się do współpracy z modelką (co fotograf powinien przygotować lub też czego nie wolno mu robić czy mówić). Fragment ten wydaje się być kluczowym, gdy weźmiemy pod uwagę często niezwykle intymny charakter tego rodzaju zdjęć. W dalszej części swojej książki, Radosław Brzozowski przechodzi do bardzo konkretnych porad i uwag dotyczących nauki tworzenia fotografii w warunkach poza studyjnych jak również w bardziej profesjonalnym otoczeniu. Początkujący artyści mają okazję zapoznać się z rodzajami sprzętu oświetleniowego oraz podstawowym wyposażeniem studia (tła, światłomierze czy też końcówki modelujące światło). Nie brakuje tu również dość dokładnie opisanych różnic w tworzeniu aktów z jedną, dwiema, trzema czy też czterema lampami. Warto w tym miejscu wspomnieć o ogromnej liczbie zdjęć, dzięki którym dość dokładnie zaobserwować można różnice pomiędzy poszczególnymi ujęciami. Nie brakuje też schematów poglądowych ukazujących rozmieszczenie źródeł świata czy ułożenie modelki. "Fotografia obnażona: mistrzowskie sesje aktu" stanowi bardzo dobre ujęcie istoty tego rodzaju zdjęć. Czytelnik znajdzie tu wiele podstawowych zagadnień. Co za tym idzie, z publikacji tej z powodzeniem korzystać mogą początkujący artyści. Ponadto, zawarto tu także wiele zdjęć i wartościowych porad, z których pożytek mogą mieć także bardziej zaawansowani fotografowie.

6. Recenzja: Foto KATARZYNA BRUZDA, 2010-11-01

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Być może ktoś przejrzy zdjęcia i sięgnie głębiej, zaciekawi go komentarz, wyjaśnienie do kogo skierowana jest książka i jakie zadanie ma spełnić według jej autora. Może być też i tak, że ktoś po prostu popatrzy na fotografie, mocno i ekspresywnie wyeksponowane w tej publikacji i na tym się zatrzyma, zakończy swoje spotkanie z dobrze i pedagogicznie zbudowanym podręcznikiem pracy ze światłem studyjnym i modelem. Te dwie możliwości skorzystania z tej publikacji, mogę też stanowić dwa sposoby percepcji zagadnień poruszanych w starannie napisanej, przemyślanej przez autora książce. Oczywiście celem tego podręcznika, publikowanego przez wydawnictwo Helion, jest zapoznanie czytelnika, w domyśle, fotografującego, z profesjonalnym warsztatem studyjnym. Sam autor podkreśla, że bohaterem tej książki nie jest tytułowy akt, lecz nauczenie pracy z lampami studyjnymi i umiejętność ich zastosowania, co może stać się przydatne także w realizacji innych tematów. Mamy więc pozorne odwrócenie uwagi od zapowiadanego i zaciekawiającego aktu, jako tematu fotograficznego. Pozorne, ponieważ doświadczony artysta i pedagog doskonale wie, że bez poznania fundamentalnych narzędzi nie da się zrealizować zamysłu twórczego. W książce autor prezentuje w jaki sposób należy wyposażyć studio, jak je oświetlić, omawia także pracę z różną ilością lamp.. Są to zagadnienia, które szczegółowo i z wielką pedagogiczną wprawą komentuje autor, zwracając uwagę przede wszystkim na praktyczne zastosowanie wiedzy, przekazanej w tej publikacji. Można krok po kroku, niemal z książką w dłoni, przygotować studio, a nawet poćwiczyć myślenie o pracy studyjnej bez posiadania atelier. Świetne fotograficzne przykłady i poglądowe rysunki pokazują całą kuchnię sesji w pracy z modelem i ciałem ludzkim. W książce można też przeczytać cenne uwagi o tym, jak pracować z człowiekiem, który pozuje do aktu, jak się przygotować do tej pracy mentalnie. Czytelnik uważny i chętny do nauki z pewnością wiele skorzysta z tej staranie opracowanej publikacji. Co jednak z czytelnikiem, który jedynie zwraca uwagę na zdjęcia i obrazy w publikacjach Moim zdaniem i taki odbiorca znajdzie tu coś dla siebie. Wśród zdjęć bowiem typowo przykładowych, obrazujących działania warsztatowe znajdują się fotografie o wyjątkowej urodzie. Autor zastrzega, by nie traktować tej książki jak albumu prac autorskich, ponieważ jego ideą jest nauczenie myślenia o fotografii od zaplecza. Jednak niektóre prace przyciągają uwagę bardzo mocno. Przestrzenność i rzeźbiarska praca światłem działa na formę ciała czyniąc je przedmiotem niemal odrealnionym, zagadkowym. Staje się ono abstrakcyjnym znakiem, działa formą i przestrzenią jak rzeźba. Takie wrażenie robią zdjęcia silnie ukształtowane przestrzennie i plastycznie ( na str. 10, potem na 28, a też 53,85 czy 103). Prace te wręcz prowokują do samodzielnego wykonania podobnej fotografii, do eksperymentowania z lampami i światłem. Na tych zdjęciach można by zakończyć albumowy przegląd fotografii, odczuć satysfakcję, poczuć się zainspirowanym. W innych pokazanych pracach nieco drażnią upozowania modelek, a też maniera przedstawiania aktu w zbyt dosłowny sposób. Brakuje także przykładów fotografii męskiego ciała, pokazania jego rzeźby i pracy światła, na innej niż kobieca, fakturze skóry. Szkoda też, że nadal akt fotograficzny kojarzy się tylko z ciałem kobiecym, umacniając stereotyp. Chętnie zobaczę kolejne prace fotograficzne Radosława Brzozowskiego, w których może podejmie temat męskiego aktu i staną się one pretekstem oraz ilustracją dla kolejnych problemów technicznych, pomocą w rzetelnym podejściu do warsztatu fotograficznego.

7. Recenzja: Digital Foto Video 2010-10-01

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Podręcznik Radosława Brzozowskiego wygląda tak, jak początkujący fotoamatorzy chcieliby, żeby wyglądał. Przystępnie i lekko, krok po kroku, od kwestii wyjaśniania nieporozumień, przez rady dotyczące przygotowania do sesji i współpracy z modelką przechodzimy do zdjęć i ich omówienia. Każda fotografia opatrzona jest schematem pokazującym ustawienie lamp, a towarzyszący temu tekst wyjaśnia wszystkie techniczne niuanse. Autor sensownie zaczyna od zdjęć wykorzystujących tylko jedną lampę, przez dwie, po cztery i więcej. Ostatnich kilkanaście stron poświęconych jest kwestiom związanym z obróbką. Zdjęcia są w większości eleganckie, utrzymane w stylistyce znanej z prac Wacława Wantucha.

8. Recenzja: foto.sos.pl 2010-09-06

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Nakładem wydawnictwa Helion ukazała się właśnie wydana w kolorze książka poświęcona niełatwej sztuce aktu. Czytelnik dowie się z niej, jak stworzyć profesjonalne studio fotograficzne, opanować światło, wykorzystać opcje, które daje sprzęt, i osiąbnąć zamierzone efekty. Akt to nie tylko golizna. To zaklęte w obrazie za pomocą techniki fotograficznej najgłębsze ludzkie emocje. A brak ubrania jest jedynie dosadnym narzędziem wyrazu. Ludzka fizyczność od zawsze fascynowała, inspirowała i niepokoiła artystów, rozwijała ich warsztat i wzbogacała dziedzictwo historii sztuki. Nie ma drugiego tak wdzięcznego i kontrowersyjnego tematu jak nagie ciało. Odrzucane w średniowieczu, gloryfikowane przez renesans, w końcu na stałe rozgościło się w malarstwie i rzeźbie, by wreszcie w 1840 roku zawędrować na kliszę fotograficzną. Akt jest swoistym hołdem dla piękna ludzkiego (najczęściej kobiecego) ciała. Dzięki solidnemu warsztatowi fotografika, właściwemu sprzętowi, umiejętnemu operowaniu światłem i cieniem oraz zaufaniu między artystą a modelką powstają zachwycające dzieła. Delikatne, subtelne, eteryczne… lub też prowokujące, wyrafinowane i drapieżne. Zdjęcia mówiące więcej niż tysiąc słów. Obrazy przedstawiające żywe emocje, pragnienia, oddanie, erotyczną pasję. Kuszące seksem, kokietujące zmysły i wyobraźnię, zapraszające do intymnego świata. Albo wykorzystujące nagość i bryłę ludzkiego ciała jedynie jako instrumenty tworzące niebanalny obraz. W książce autor omawia następujące tematy: - Przygotowanie sesji: dbałość o odpowiednie warunki i aspekty techniczne oraz współpraca z modelką.
   - Sprzęt: statyw, teleobiektyw, blenda, sprzęt oświetleniowy, tła, meble, kosmetyki i dodatki.
   - Światło i możliwości manipulowania cieniem: praca z jedną lub kilkoma lampami i końcówkami modelującymi światło.
   - Efekty specjalne: zmiana kontrastu, korekty, konwersja do obrazu czarno-białego, tonowanie i wyostrzanie zdjęcia

więcej recenzji

ukryj recenzje